STOWARZYSZENIE POMOCY OSOBOM NIEPEŁNOSPRAWNYM I ICH RODZINOM "RAZEM"

On, 38-letni mężczyzna, od dnia narodzin żyje z wyrokiem. Przyszedł na świat z bezwzględną i rozległą wadą rdzenia kręgowego, która przekreśliła jego szanse na samodzielność, nie pozwalając nawet zasmakować luksusu sprawności. Nigdy nie miał na nią wpływu, a jego życie od zawsze jest jej podporządkowane...
Zdarza się, że osoby, które urodziły się z rozszczepem kręgosłupa chodzą o własnych siłach. Niektórzy odczuwają ból, walczą z powikłaniami, starają się utrzymać sprawność, chociaż wraz z wiekiem wada kręgosłupa się pogłębia. To pozwala im cieszyć się niezależnością. Nawet jeśli później ją tracą, nie są na przegranej pozycji, ich ciało z nimi współpracuje, a odpowiednio dobrane ćwiczenia mogą zdziałać prawdziwe cuda. Wszystko zależy od tego, jaki odcinek kręgosłupa został uszkodzony. W jego przypadku, wada rdzenia kręgowego jest bardzo poważna. Współistnienie przepukliny oponowo-rdzeniowej na zawsze przekreśliło jego szansę na wyzwolenie się od wózka inwalidzkiego. To właśnie z jej powodu, pomimo intensywnych terapii i opieki specjalistów, jakimi otoczony jest od urodzenia, 34-letni mężczyzna nigdy nie chodził.

Pierwszą operację przeszedł już w pierwszej dobie swojego życia. Polegała ona na zamknięciu rdzenia w miejscu wystąpienia wady. Niestety, operacja - chociaż była koniecznością - nie miała mocy, by uchronić go przed niepełnosprawnością ruchową.
Następstwem wady rozwojowej jest niedowład kończyn dolnych, bolesny i dokuczliwy pęcherz neurogenny. Chłopak żyje bez lewej nerki - jest to następstwo zakażenia układu moczowego, które było tak silne, że odcisnęło swoje piętno również na innych narządach. Skolioza, kifoza, lordoza - wady postawy i ogromne skrzywienie kręgosłupa to skutek życia spędzonego na wózku. Nawet rehabilitacja nie jest w stanie zapobiec pogłębianiu się wad związanych z nieprawidłowo wykształconym układem kostnym. A to nieodzownie łączy się z bólem...
Są choroby, które można leczyć i schorzenia, z którymi można walczyć. Chociaż nie istnieje nic, co pozwoliłoby jemu poczuć własne nogi i pójść na spacer o własnych siłach, on się nie poddał. Żyje i cieszy się każdym dniem. Codziennie dąży do maksymalnej sprawności fizycznej, lubi dbać o własne zdrowie i formę. Aktywnie uczestniczy w życiu społecznym, bierze udział w obozach sprawnościowych. Nie zrezygnował z walki o siebie.

Chciałbym żyć tak aktywnie, jak to tylko możliwe. Realizować swoje plany i pasje, podróżować, nie czuć się zależnym od choroby, którą dźwiga. Aby to było możliwe, potrzebuję wyjazdów na turnusy rehabilitacyjne, zaopatrzenia medycznego jak również sprzętu rehabilitacyjnego, doskonale dostosowanego do moich potrzeb. Niestety, jego koszt jest całkowicie poza moim zasięgiem. Stąd mój apel, prośba o to, byście wsparli mnie w moim celu, abym dzięki Wam mógł spełnić swój cel.